من...

یکى از اعضاى آدم هاى متفاوت از آدم هاى متفاوت... فقط همین...

من...

یکى از اعضاى آدم هاى متفاوت از آدم هاى متفاوت... فقط همین...

۴ مطلب در فروردين ۱۳۹۵ ثبت شده است

مثلن نیمه ى پرش اینه که هنوز حس میکنیم آدمیت نمرده تو وجودمون! هنوز به بقیه هم اهمیت میدیم..

نیمه ى خالیشم اینه که این اهمیته هیچ دردیو دوا نمیکنه! در عمل هیچى!

+لالالالایى.. لالا لالایى... لالا لالایى، لالا لالایى...

یه زندگى عادى دارم این روزا..

انقده خوب و آرومه..

هر روز صبح پا میشم از خواب، صبحونه میخورم، بدون ذره اى فکر بارونى صورتیمو میپوشم، یه کرم میزنم و میدوم میرم دانشگاه

توى راه به همه سلام میکنم، سرم تو گوشیم نیست... خوشحالم و میخندم!

بزرگ ترین دغدغم این روزا اینه که بعد کلاس بمونم کتاب خونه ى دانشگاه درس بخونم یا برم رو تخت نرمم دراز بکشم و درس بخونم؟ که اول نمونه بخونم یا جامعه یا تمریناى اصولو حل کنم؟

هر روز زنگ میزنم و صداى مامانمو میشنوم! 

با هم اتاقیام میرم خرید..

آدم بعضى وقتا باید واسه خودش زندگى کنه!

بدون دغدغه ى آدما، که کى چى فکر میکنه و چیکار کنم که فلان مشکل که به واسطه ى فلان اتفاق افتاده حل بشه؟

بدون نگرانى فقط زندگى کنه، تو بارون بدوه و از آفتاب لذت ببره...

بدون این که هى بخواد برنامه ریزى کنه.. که فلان روز فلان ساعت باید این کارو بکنم و این جا برم که به همه ى برنامه هام برسم..  

یه وقتایى لازمه مرکز زندگیت، فقط و فقط خودت باشى.. :)

دور از دنیاى مجازى، دور از مشکلاى هر روز زندگى...

+با همین فرمون پیش برم احتمالا به یکى از آرزو هام میرسم! خاموش کردن گوشى و دور بودن از تکنولوژى واسه یه مدت.. :دى

++خسته شده بودم از بدو بدو هاى هر روز..

تو باشى و،

لبخندت و،

نگاه هاى پر نفوذت.

من باشم و،

تند تند حرف زدن از زمین و زمان و،

خنده هاى بى امانم.

تو باشى و،

سکوتت و، 

صداى دوپ دوپ قلبت...


برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید