بعد میریم نوک کوه قاف.. اون بالاى بالا با تلکابین...
دوشنبه, ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۵، ۰۲:۵۷ ب.ظ
یه جور عجیبیه که نمیتونم چیزى بنویسم..
نه مینویسم و نه حتى حرف میزنم
یه جور عجیبى لال شدم...
یه جور قوى اى به پرایویسى زندگى و فکرم معتقد شدم..
یاد گرفتم وقتى میشم خود خود کیانا، همه چیز خود به خود خوب میشه...!
این اردیبهشت انگار حال همه رو خوب میکنه...
تو هواش گرده ى شادى بخش داره انگار...
+دل خون، شاد و خندون...
++لالاى لالاى
- دوشنبه, ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۵، ۰۲:۵۷ ب.ظ