یاد گرفتم باید حواسم بیشتر به آدمای اطرافم باشه.
درسته که مسیر پیشرفت همیشه هموار نیست، درسته که ما گاهی، باید دو دستی فرصت‌هامونو بچسبیم.
ولی مهم‌تر از اون، لبخند آدماییه که دوسشون داریم.
آسمون به زمین نمیاد اگه ۳ روز کار نکنیم و همه‌ی ذکر و فکرمون بشه آدم‌های دوست داشتنی زندگیمون.
یاد گرفتم زندگی، واینمیسته برامون. باید مراقب لحظه‌هام باشم.
چقدر حس نوستالژیک داره اینجا کیانا :)) بازم بیا و بیشتر بنویس :* ^_^