مامى...
من دوست هاى خوبى دارم...
دوست هایى که میشه وقت و بى وقت بهشون پیام داد بدون این که نگران چیزى باشى...
دوستایى که وقتى دلت میگیره و ور و ور حرف میزنى، ور و ور غر میزنى، هیچى نمیگن و میزارن خوووب خالى شى
دوستایى که براشون فرقى نمیکنه لپ تاپ شوهرخاله ى مامانت خراب شده یا دلت گرفته، هستن همیشه که کمکت کنن، که پیشت باشن!
دوستایى که با این که کیلومتر ها از هم فاصله دارین، ولى بازم با هر سوژه اى میشین همون هم اتاقیاى خل و چل و صداى خنده هاتون کل دنیاى مجازى رو برمیداره!
ولى تو همممه ى دوستام، بین همه ى این دلخوشیا...
مامان یه چیز دیگس! اعجوبس! محشره... فوق العادس...
مامان اونیه که اگه کسى اشک دخترشو در بیاره، مهم نیست که حق با کى باشه، خنجرشو در میاره و میاد جلوش واى میسته...
مامان من، بهترین و عجیب ترین مامان دنیاس...
که میشه ساعت ها بشینم و بهش چیزایى بگم که فقط و فقط اون درک میکنه...
که میفهمه منو... با همه ى وجودم حس میکنم که میفهمه... ❤️
لاو یو مامى...
