استاد جامعه شناسی...

شنبه, ۲۴ بهمن ۱۳۹۴، ۰۵:۱۲ ب.ظ

میگه هدف اینه که آدما رو جوری تربیت کنیم که خوشبخت باشن...

این آدما، که خودشون خوشبختن، جوری رفتار کنن که کسایی که باهاشون در ارتباط هستند رو هم (که اونا هم احساس خوشبختی میکنن به طور جدا گانه) خوشبخت کنن...

این جوری یه مجموعه آدم داریم که همه شون خیلی خوشبختن...

میگه مهم ترین کار خونواده اینه که محبت، تعهد و اعتماد رو در حد عالی رد و بدل کنند...

یهو حس میکنم که چقدر خوشبختم... چقد فوق العادس جامعه ی دور و برم...

یهو حس میکنم که چقدر دوستون دارم، چقد بی نظیرید...

+یه هدیه ی فوق العاده گرفتم از بابای آ.پ! آلبوم "به تماشای آب های سپید"!

ایشون یکی از آدمای فوق العاده این که تو تمام عمرم دیدم...

++این سومین باره که مامان ب.د واسه همه ی هم تیمیاش غذا درست کرده! مامانش و دست پخت مامانش فوق العادس! اصلا نمیتونم درکش کنم!

من واسه خودمم به زور غذا درست میکنم! :)))

12 تا ساندویچ سالاد الویه!!!

۴ ۰
شنبه, ۲۴ بهمن ۱۳۹۴، ۰۵:۱۲ ب.ظ

ژنیک :) :)

۲۴ بهمن ۹۴ ، ۲۳:۱۸

باینری

سلام

خواستم بنویسم، دیدم مطلب رو درست نخوندم، یعنی خوندم ولی درست نگرفتم،

دوباره، با حواس جمع تر

بر می گردم! 😇

۲۴ بهمن ۹۴ ، ۲۳:۴۱

حالا بهتر شد!

12 تا سالاد الویه،

می بینید کی خوشبخته!

من او ما شما ایشان

و تو از همه بیشتر، دلیل دارم

دوم اینکه یه آلبوم گرفتی خفن از بابای... کی بود؟

آلپ؟ فرانسویه؟!

یعنی دوست فرانسوی هم داری؟!

به تماشای آبهای سپید!

آره یادم اومد

جایزه گرمی و این حرفا

پس خوشبخت واقعی کسی است که اینقدر خوب و مهربونه بچه های کوه آلپ هم براش موسیقی می فرستن!

خدایی منم خوب بلدم مخ بزنم

چه خوب شد المپیاد اختراع شد و باشگاه دانش پژ وهان کشف که بابا ها هم بتونن فوق العاده ظاهر شن

حالا این جمله آخری چه ربطی داشت؟!!!! 😃

۲۵ بهمن ۹۴ ، ۰۷:۱۱

پاسخ پاسخ:

من باینری هستم، یه بابای حیران مثل خیلی ها در این فضا، سرگردان! دی

یعنی باینری بودن کافی نیست؟ بازم دی

یه وقتی بود دی تر

واما به خودم گفتم: آلپ نه مجید جان، آپ،

همون بروز خودمون، UP

چرا این باینری این حرفا حالیش نیست؟ و آپ رو آلپ می خونه و خیال می کنه جناب فرانسویه؟

و اما رمز گشایی در مورد خط پنجم:

goto 12;

درست نشد تایپ کنم مجبورم فارسی بنویسم: برو به خط 12

دی :))))))))))

پایان پیام

۲۵ بهمن ۹۴ ، ۰۷:۲۱

پیام مکمل:

از باینری به ژنیک:

تو بعد، سر فرصت د باره up همون جناب آپ بنویسم

منم قول می دم سر فرصت، در باره خوشبختی بنویسم

شاید هم یه روز دعوتت کردم به یه قدم زدن و گفتگوی خفن علمی علنی خوشبخت گولانه تو فضای پر صفای باشگاه قدیم سر سردار جنگل خودمون

یا تو من رو دعوت کن به شهر آبی لاجوردی دی دی دی

نوستالوژی دی:))))))))))

۲۵ بهمن ۹۴ ، ۱۰:۰۰

و اما خط پنجم که به خط دوازده در پیغام قبل ارجاع داده شد:

خوش بختی

عبارتی است مهجور و نا شناخته که به اینیاکش دادند و بنده خدا هنگ کرد

تشکیل شده از دو بخش خوش و بخت و یک یای به درد نخور که گاه استفهام است چون این:

لیلی جان شوهر کردی، خوشبختی؟

گاه کنایی است:

ها ها ها، خوشبختی!!!!

و زمانی نیز مصدری است. دی:))))

و اما خوش

باش که زندگی می گذرد...

اما نه هر خوشی ژنیک، نه هر خوشی

و بخت

این را خودت می سازی

که ساختی

پس نتیجه فلسفی مدارنه:

هستی

بسیار هم هستی ( باز هم دی دو نقطه ابرو )

به هزار و یک دلیل

هزار و یکمش اینکه:

هیچ از حرفهای من سر در نمی آوری، اما باز احساس خوشبختی می کنی

راستی

یادت باشد یک قمقمه از آن آب سپید را برای من هم بیاوری

آنوقت من هم شاید خوشبخت شدم دی:((((

باز این جمله آخر چه ربطی داشت؟؟؟؟؟!!!!!!

۲۶ بهمن ۹۴ ، ۰۹:۵۵

در سیاره ماضی، جایی به نام معالجت خانه، به انتظار نشسته بودیم و به حضرتتان مسیج می نگاشتیم که طبیب رخصت فرمود و از هول همه آن مرقومه دیلیت گردید هکذا ...

ناگزیر مرقومه مبارک مکرر می فرماییم بهر بانو:

گفته آمد که چرا همه "دی" ها که آن بالا نوشتی کورند؟ (چشم ندارند؟؟؟؟)

گفتم حالا نمی شد لو ندهی؟ جماعت آنقدر سرشان گرم است که ما را هم نمی بینند چه رسد به آن دو نقطه بی نوا را

در آمد که: بی سوادی شرم دارد، آپ را آلپ می خوانی و "دی" را کور می نویسی!

چه می کاند از آن خنده؟

گفتم: :دی ( دو نقطه اول مربوط است به گفتم، گفته باشم)

لبخندی زد و از سر تقصیرمان گذشت، قند مکرر است، چه کنیم!

و اما در خصوص آن پرسش حضرت بانو

حامد عزیز معرف حضورتان هست؟ و آفتابه عزیزش؟؟؟ :))

تصور فرمایید او نوشته بود: آبی فیروزه ای بر بالای یک سنگ بزرگ

چه پاسخ می فرمودید؟؟ :دی

حالا هم آفتابه وار حل معما کنید:

شهر "آبی لاجوردی"

شهرآبی لاجوردی نخوانید گناه دارد :)))))))

و یک نکته: آن پدر پیر عقل فرست را سر در نیاوردیم!

ما را چه به مقام پدری و علم البابی

همان باینری هستیم

صفری و یکی که دو نمی شود

آن دو دویی والتناین گونه هم شایعه ای بیش نیست

شما باور نفرمایید

پایان پیام به ژنیک

بانری تنها

۲۶ بهمن ۹۴ ، ۱۰:۰۸

مکمل:

حضرت ساره

پیام بالا غلت املایی و انشایی فراوان دارد

عذر تقصیر

اینجا فقدان نور است و نقصان مور

بر باینری بیچاره ببخشید

جبران می فرماید در پیامهای آتی

خودتان درست بخوانید غلط نوشته ها را :دی :)))))))))))))

(هی، کی آمدم؟؟؟ معلوم نیست! اما اگر جناب UP را هم دعوت می فر مایید قرار سینما گذاریم و یک پیتزای چهار نفر

من شما ما و ایشان :)

حالا ایشان که باشند؟!

اوی بنده :دی

آن شهر آبی بی نوا را حل مسئله فرمودید بروید دنبال کشف نفر چهارم

بلیط یادتان نرود

و صد البته چیپس و پفک و بستنی برای سر و صدا راه انداختن غیر متمندنانه

و نفهمیدن فیلم و هدر دادن عمر، عامدانه :))))))

۲۷ بهمن ۹۴ ، ۱۳:۴۲

ممنون از همه شما

بیش از ده ساله با بچه های المپیادی هستم

از 81 - 82

زمان نیما و ممد و مرجان و امین و ناصر و مرضیه و ...

حتی قبل از اون ... مریم میرزاخانی عزیز و دوستاش و اون خاطره تلخ

تا دو ره شما که خودتون بهتر می دونید...

از تک تک شما خاطره دارم و تک تک شما برام عزیزید و با شما بزرگ شدم ...

چه سردار جنگل

چه آفریقا

و چه روزهایی که با هاتون کوه رفتم و فوتبال بازی کردم و پیتزا خوردم ...

با دلهره هاتون لرزیدم و با خنده هاتون خوشحالی کردم.

اینجا بهانه ای شد تا باز بگم بچه ها یادش بخیر

و بچه ها قدر خوبی هاتون رو بدونید...

ممنون که هستید و اجازه می دین بهتون افتخار کنیم ...

پیامی که پایان ندارد

من...

من...

یکى از اعضاى آدم هاى متفاوت از آدم هاى متفاوت... فقط همین...

استاد جامعه شناسی...

نظرات (۱۱)