هدیه هایى که توى بلاگم پست کردمشون همه شون بدون اسم بودن یا به صورت خلاصه، چون فقط هدف اینه که ٤٠ سال دیگه اگه احیانا حافظه یارى نکرد، یادم بمونه مال کیه و هدف تشکر نداره که اسم برده بشه... :)
علی جان مرسی که به یادم بودی... اینجا دیگه فقط شما باید به یاد من باشی دیگه... این کیانا که بی وفا شده... :-< هعی... روزگار...
کیانا... منم بهت جایزه بدم تو وبلاگت میزاری یعنی؟ یعنی برات انقدری ارزش دارم هنوز که بخوای چهل سال دیگه یاد من بیفتی؟ یا اینکه می ترسی که تا چهل سال دیگه هم عذاب وجدان زخم بزرگی که به قلب پاک من زدی پاک نشه و ترجیح میدی من و خاطراتمو توی گوشه تاریک ذهنت دفن کنی...؟
سیمی؟!
ولی خیلی قشنگه :] مبارکه :]